நான் ஒரு துரியோதனனோ ?

கண்ணில் படுபவை

நெஞ்சைச் சுடுபவை அனைத்தும்

காலை முதல் இருட்டிலும் கூட

ஏன் அக்கிரமங்களாய்

வடிகட்டின அயோக்கியத்தனங்களாய் ?

குப்பைத் தொட்டிவரை தூக்கிவரும் குப்பையை

நெருங்கியதும் வெளியில் விசிறிவிடும் பாதகர்கள் -

தன் வீட்டு வாயிலில் வாகனம் நிறுத்தாது

அண்டை அயலார் வீட்டை அடைத்து

அனைத்தையும் நிறுத்தி ,'இது உன் ரோடா? '

எனச் சண்டையிடும் மனம் புதைத்தோர் -

பொது நடைபாதையை வக்கணையாய் வளைத்துக்

கண்டதைப் பரப்பிக் கடைபோடும் கல்நெஞ்சர் -

' மச்சி பஜ்ஜி ' என்று கொச்சை மொழியில்

தகாதன கத்தி பெண்மையை இழிவு செய்து

' கொத்து பரோட்டா ' வேலையைத்

தம் எதிர்காலத் தொழிலாக்கி

பேருந்தை ரணகளமாக்கும் கல்லூரி மூடர்கள் --

நடைபாதை, பாலங்கள் பதித்திட்ட பலகைக் கற்களை

இரவோடு இரவாகத் திருடிப்

பாதையைப் பொந்தாக்கும் பஞ்சமா பாதகர்கள்--

வரிசையிலே முதியோரும் கைக்குழந்தைப் பெண்டிரும்

கால் கடுக்க நிற்கையிலே

அரிதாரம் பூசிய பகட்டு ஆடை வாலிபர்கள்

வரிசை சிதைத்து வஞ்சகம் செய்து

காரியம் முடிக்கும் அந்தக் கண்ணில்லாக் கபோதிகள்--

காசு பெறாத காரியத்திற்கு ஏழையை ஏமாற்றி

அரசு அலுவலக வாசலிலே ஆயிரங்கள் பறிக்கும்

அற்பப் பதர்களாம் அரசியல் ஆணவத்தார் ---

' ஓசி 'யாய்த் தினம் தினம் தின்று கொழுக்கும்

அந்த 'ஹோட்டல் ' முன்னே பாதை மறித்து நிற்கும்

பூதக் கார்களைக் காணாது குருடாகி

எளிய மனிதர்களின் இரு சக்கர வண்டிகளை

அடிமாடுபோல் வண்டியில் ஏற்றி நாசமாக்கி

அலையவிடும் காவல்துறை லஞ்ச அலுவலர்கள்--

பொய் ஒன்றைத் தவிர வேறு ஒன்றையும் பேசாத

தொலைக்காட்சி விளம்பரங்கள் தரும் தயாரிப்பாளர்கள் --

சொல்லக் கணக்கில் அடங்காது அய்யகோ , என் செய்வேன் !

கருணை உள்ளம் காண்கிலேனே -

' கருணை இல்லம் ' எனப் பெயர் தாங்கும் பல இல்லங்களும்

கருணையற்ற செயல்கள் பல புரிகையிலே என் செய்வேன் ?

கடவுளே , எனை நீ தருமனாக மாற்ற முடியுமோ சொல் ?

நல்லதையே இன்றை உலகில் எங்கு நான் காண்பேன் ?

----சந்திர கலாதர்