the beauty of the mornings

is lost

in beds--

the charm of the evenings

is sought after

for time pass..!

----s.chandra kalaadhar

காலைகளின் அழகு

தொலைக்கப் படுகின்றது

படுக்கையில் -

மாலைகளின் மயக்கமோ

தேடப்படுகின்றது

பொழுது போகாததால் !

---சந்திர கலாதர்

நேயத்தால் பேரண்டம் ஆனவன்

&

சற்றுக் காலம் தாழ்ந்து விடுகிறது இன்று -

வானம் எனக்காகக் காத்திருக்கிறது ;

புதிய மேக அணிவகுப்புகளுடன் --

காற்று நின்று போயிருக்கிறது ;

வந்ததும் புன்னகை முத்தம் பொழிகிறது -

பறவைகள் மௌனம் காத்திருக்கின்றன ;

கண்டதும் களிப்பில் கீத அலைகளாகின்றன---

எனக்காக மரங்கள் சிலைத்துக் காண்கிறேன் ;

பார்த்ததும் பச்சைப் பற்கள் பளீரிடுகின்றன --

சூரியன் ஆரஞ்சு சோகம் போர்த்திருக்கிறான் ;

பார்த்ததும் பளீர் கரங்கள் பரப்பித் தொடுகிறான் --

அண்டங்களின் அணுவின் அற்பக்கூறும் இல்லாதவன் ;

ஆனால் நேயத்தால் நான் பேரண்டம் ஆனவன் !

-----சந்திர கலாதர்

is it that call ?

&

quite often i become piteously pithless

both of the body and the mind--

is it that call ?

nearer ? or far-off ?

the old age murmurs.

'quite unlike those days'-

the verdict of the mind

pricks as a thorn-

o,before me how many works

are in stagnation !

in the weight of my thoughts

i am totally drowned-

my duties to my children

remain woefully incomplete-

in my passion to write

bow-like i become on my table-

desirous of reading

lie on my bed

and even sink into sleep --

those lines read long ago

surface in the mind-

"you are perfectly alright ! "-

take a very deep breath ;

directing my gaze into the heaven

" flood me with vibrant energy!"-

i command the universal soul ;

in seconds

i am completely transformed-

all inside me

is the powerful current ;

i spring up afresh

exhaustion ejected out !

it is now strident music

in the valleys of my heart !

----chandrakalaadhar

எந்தத் தீக்குச்சி உரசினாலும் இன்று பற்றிக்கொள்ள மறுக்கிறது ; அப்படிப் பாலையாய் ,பசுஞ்சோலை ஒன்றுமே இல்லாத பாலையாய் ,மிக வெறுப்பாய் ,மிகத் தகிப்பில் மனம் வதங்கி வாடுகிறது ;அங்கே தனிமையாய்த் தவிக்கிறேன் ;கணினியை அணைக்கிறேன் ..வானம் பார்க்க மாடி செல்கிறேன் காற்றில் வலைபோட ..!

மாலைக்காற்று உற்சாகமாய் எனை மூழ்கடித்துச் செல்கிறது.

மரங்கள் கிளைகளை அசைத்து ,கிளைகள் இலைகளை அன்பாய்த் தாலாட்ட---

அதோ ,கிழக்கே....வட தெற்காய் ஒரு நூறு நீர்ப்பறவைகள் வானில் அழகாய் அணிவகுத்து ,நொடிக்கொருமுறை அணி வடிவங்களை மாற்றி மாற்றி ,நெடிய பாம்பொன்றின்

தொடர் வளைவுகளாய்...ஒரு நீண்ட கயிறை கையில் பிடித்துச் சுண்டுகையில் எழும் அலைவுகள்போல்....அற்புதமாய் ,அதையே புள்ளிகளாய் மறைவதுவரை வைத்த விழி எடுக்காது பார்த்து வியக்கிறேன் .

ஒரு நீர்த்தொட்டி நிரம்பி இணைப்புக் குழாய் வழி பீறிட ,காகங்கள் ஒன்றொன்றாய் குழாய் முனை அமர்ந்து ஒரு ஆட்டு ஆட்டி ,தலையை நீர்த் தாரையுள் விட்டு அலகால் ஒரு வாய் நீர் பற்றி ,தலையை வான் உயர்த்தி ரசித்துக் குடித்து,பறக்கையில் பலமாய் மறுபடி நீர்த் தாரையை நடனமாடவிட்டு ...ரசிக்கிறேன் .

செந்தழலாய் , பின் செம்பூவாய் இறங்கும் குறையில்லா சென்னிலவுச் சூரியன் ,அடிவானில் மறைகையில் ஒரு அழுக்காய் , அசடாய் ஏன் இன்று மறைகிறது ?

வசந்தம் வந்து கொண்டிருக்கிறது தெரிகிறது ...மாமரம் கண்ணாடிப் பழுப்புக் கொழுந்து இலைகளை கிளைமுடிகளில் சூடிக்கொண்டுள்ளன ...வேம்பு அடர்ந்து கொழுத்து உள்ளன ..

முருங்கை வெண் பூக்களை ,தொங்கும் பாம்புகளாய் முருங்கைக் காய்களை தம்மில் குவித்துக் கொண்டுள்ளன .

காரைச் சுவற்று இடுக்கில் உயிர் கண்டு கொண்டு ஒரு அரசஞ் செடி அழகிய இதய இலைகளைப்

பிறப்பித்து உள்ளது .

மண்ணுள் புத்துயிரின் நடமாட்டம் புரிகிறது ..கீழைக் காற்றில் ஒரு புது சக்தி பொங்குகிறது .

எனக்குள்ளும் பாலை வடிந்து வசந்தம் ஓடி வருகிறது.

மாலையே ,உனக்கு நன்றி .

--சந்திர கலாதர்

29. 03 2012 / வியாழன் /மாலை ஆறு மணி /பங்குனி -15.

திகட்டாதது எது ?

எதுவுமே இல்லையா ?

எதுவாவது இருக்கிறதா ?

மிதமிஞ்சிப்போயின்

கவிதையும் கசக்கிறது

காதலுமே கைக்கிறது

இதயம் சோர்கிறது

மனம் வியர்க்கிறது

விரக்தி வாட்டுகிறது

'ஓடு, ஓடிபோய்விடு!'

என்ற ஓலம் கேட்கிறது

ஒரே மருந்தாய்

மொட்டை மாடியில்

வான்நோக்கி வீழ்கிறேன்

நீலத்தை குடிக்கிறேன்

சிறுகாற்று ஒன்று

நிம்மதி போர்த்துகிறது .

----சந்திர கலாதர்

a depressed girl

&

her eyes have strayed into the horizon

never to return for eternity ,it seems;

or have they struck a chord with another soul ?

her heart is a boiling cauldron of conversations;

she tries to serve to all near ones through her tight lips

but none seems to have appetite for her delicacies ;

she has hence forsaken this proximate world of far off hearts

and journeys in space of mindless distances

in search of a resonant heart to share her all .

her every word here stikes a very discordant note

and everyone is bereft of a soft and warm word ;

even their looks spit contempt on her face

everyone thinks she has no sensitive heart.

will anyone around her surround her with eager ears

and bring her back soon into this colourful world ?

---s.chandra kalaadhar

அந்தக் கந்தைக் கோணியில்

சாலையோர மரநிழலில்

பரப்பி வைத்திருக்கிறாளே

பல்போன பாட்டி

தன் கால்களை நீட்டி

சிறுசிறு கூறுகள் கட்டி-

மொத்த மதிப்புமே கூட்டி

ஓர் ஐம்பது ரூபாய் எட்டுமோ ?

காலைமுதல் மாலைவரை

விடாது மெதுவாய்த் துரத்தும்

சூரியனோடு போராடி--

எல்லாம் பள்ளிக்குப் பறக்கும்

சின்னஞ் சிறுசுகளை நம்பித்தான்-

ஓர்நாள் தவத்திலும் கூட

ஓர் பத்து ரூபாய் தேறுமா ?

பின் ஏன் இப்படிப் பரிதாபமாய் ?

அட போடா ,வாழ்க்கையே புரியவில்லை !

ஓர் மணி செல்வதற்குள்

நூறு ரூபாய் பறக்கவிடும்

நமக்கு எப்படி ஏழ்மைப் போர் புரிபடும் ?

வாழ்க்கை வெறுத்ததுபோல்

ஒரு உறைந்த பார்வையினள் பாட்டி -

அருகிலே ஓர் குச்சி காக்கை ஓட்டுதற்கு ;

வீட்டிலே முடியாத தன் தாயை

ஓர் தனயன் தெருவிற்கு விரட்டி இருப்பானோ ?

மருமகள் நாச்சரத்துக்கு அஞ்சி

கிழவி கிளம்பி வீதியோரம் வந்தாளோ ?

ஓர்நாள் விற்பனையில்

என்ன பொருள் வாங்க முடியும் ?

வயிற்றைக் கழுவ முடியும் ?

பேருந்து தடதடத்து நகர்கிறது

சாளரப் பார்வை அறுபட்டுப் போகிறது

பாட்டியை மறந்து என் பயணம் போகிறது

பாட்டியின் வாழ்வுதான் எப்படியோ ?

இறைவா ,பாட்டிக்கு உன் பார்வை தா !

இதுவே பாட்டிக்கு என் தொண்டாய்.

---சந்திர கலாதர்

girl ,where has your look lost its way ?

&

girl,where has your look lost its way ?

into which grief has it drowned ?

where is your mind stagnated?

what are the thoughts that pile up in you?

which of them blooms a smile on your lips ?

which one pushes you into a seething anger ?

which one explodes you into a riotous laughter?

have you created a world for yourself ?

is not the god-created world suffice for you ?

when would you find the road to this world back ?

when would you thrash the contempts and disgraces ?

what do you discuss with the god ,the incomprehensible ?

here the heart of your mother profusely bleeds ;

is there not any medicine in any corner of this world

to bring cheer and life into these desolate hearts ?

------s.chandrakalaadhar.

for many many years a problem

seized me by my throat;

i ran to places broken-hearted

in search of a way-out of the muddle ;

peace was at no peace with me

and swiftly receded far far into the horizon;

everywhere there seemed a solution

yet it was not to be,never to be;

i dashed my head with experts in the field

but my worries alone multiplied

and my purse ran dry and my eyes wet in tears;

my inner mouth was in ceaseless prayers

but no gods lifted their lids for a momentary glance;

the pages of my diary were drenched in sorrow;

years rolled on as it should ,piling more grief on me;

no solution was in sight and i resigned to my fate

as a retribution for my commissions in earlier births.

one day,can i call it , a fine day

there had been a perceptable turn around;

it was for better ,it seemed to be,my joy in pains-

it grew in arithmetic progression, drying my tears;

a simple solution,i knew not what,somewhere occurred ;

o god ,what was it that suddenly visited me

and thrashed and drove away my pain and grief ?

who withheld it so long and why?

why now a change of heart all of a sudden ?

my hair seemed to regain its black tint

my legs became light and leaping

my heart pumped more energy into my soul;

strong shafts of light shot into my indoors-

o god, everything is beyond my comprehension!

o friends in grief,await your moment , painting patience;

it would one day oblige our tireless efforts !

------s.chandra kalaadhar

குழந்தாய் !

இப்படி அழைக்கையிலேயே

அச்சொல்லில் இழை குழைவு --

உன் மெத்துமெத்து மேனிபோலே !

உன் துறுதுறுப் பார்வைக்குள்

கேள்விகள் செருகி வைத்தாய் ;

உன் வாய் உதிர் வார்த்தைகள்

திணறடிக்கும் கேள்விகள் !

இப்படி ஓர் முட்டாளுக்கா

இத்தனை பட்டங்கள் ?

அடிப்படை அறிவையே நீ

அசைத்துப் பார்க்கிறாய் !

"முடியலைடா சாமீ !"-

மனதுள் வியர்க்கிறேன் ;

எத்தனை தெரியாத கேள்விகள் ?

பொய்யான மூட பதில்கள் !

சூரியன் உதிக்கிறான் ;

ஒன்று புரிந்தது -

கதிரவன் கிரணங்கள்

உன் கேள்விகளில் குறைவு !

என்னுள் பார்க்கிறேன் -

என் பொறுமையின் அந்தியை !

------சந்திர கலாதர்

o my long-lost playful school days,

come back into me in slow steps ,

yes, not on fleeting feet to vanish in a moment-

o my distant friends ,lend your carefree voice

as of those cheerful days on sands and soil-

o how i wish to be amongst you all again and again,

with no added years on our backs, on holidays

when we in total abandon ,rolled on the riverbeds

in innumerable games divining our own rules-

alas ! the cruel time has snatched all of you

and hid you from sight and memory for ever-

how many are alive today to hear my grieving call?

i sink in tears over the irretrievable loss

of those adolescent years that roared like waves

spraying bubbles of joy on the shores of youth!

----s.chandra kalaadhar

இயற்கைப் படைப்பினை ஆழ்ந்து இன்புறல் போதாதோ?

பெயர்கள் தெரிவது அத்தனை அவசியமா?

என் அனுபவங்களைப் பெயரின்றி எப்படிப் பகிர்ந்திடுவேன்?

பெயர்கள் இன்றி நெஞ்சில் வடிவில்லை தெளிவில்லை -

ஆலமரம் எனக் கூறுகையில் அனைத்தும் அழகாய்ப் பதிகிறது

ஆயிரம் விளக்கம் தந்தாலும் அவ்வொரு வார்த்தைக்கு ஈடாமோ?

மரமே மலரே பறவாய் என்பதிலும் பெயர் சொல்லி அழைத்தல் ஈர்க்குமன்றோ?

தெருவில் போகும் தெரிந்தவனை ' ஏய் ' என்று அழைப்பின் திரும்புவனோ?

பெயர் என்பது நெஞ்சை நெருங்குவது ;தொலைவின் கழுத்தை நெருக்குவது !

பெயர் என்பதுவே பலரது அனுபவச் சாலைச் சந்திப்பு என்பேன்

பெயர் இன்றிப் போனால் சுகம் இல்லை;தேற்றமும் இல்லை !

------சந்திர கலாதர்

சூரியன் ஏன் சுற்றி வருகிறது ?

கருணையால்தான் -

கோடிக் கீறல்களில் ஒளி பாய்ச்சுகிறது ?

கருணையால்தான் -

அடர்ந்த மரங்களின் ஒவ்வொரு இலைக்கும்

நுழைந்து பார்த்து ஒளி ஊட்டத்தான் !

----சந்திர கலாதர்