அவர்கள் எல்லாம் மரங்களை ,

இயற்கைவிரிப்புகளை

வான விசாலங்களை

மலைகளின் பெருமிதத்தை

ஆற்றின் அருவியின் அழகினை

நடந்தபடியே ரசித்தார்கள்

தம் நிழற்படக் கருவிகளுள்

தம்மை முன் நிறுத்தி அடைத்தார்கள்

அவனும் பார்த்தான் நின்றபடி மனம் நிறைந்தபடி--

அவன் எழுதினான் அழகிய கவிதைகளை

அவர்கள் அதைப் பார்த்தார்கள் வியந்தார்கள்

தங்கட்கு இவன்போல் எண்ணங்கள் ஏன் கசியவில்லை ?

'ஆஹா எப்படி இப்படி...? '

அவன் சொன்னான்--

" நீங்கள் பார்த்ததே நானும்

நீங்கள் காட்சியின் விளிம்பு வடிவையே கண்டீர்கள்

நான் மரம் பார்த்ததோடு

கிளை வளைவுகளை

இலைத் தொகுப்புகளை

ஒரிலைமட்டும் இலை நரம்புகள்

பின் பூக்கள் அதன் இதழ்கள் மகரந்த ஊசிகள்

வண்ணச் சிதறல்கள் என்றெல்லாம்

தனித்தனியாய் அணுகினேன் ;

அவற்றோடு காதோடு பேசினேன்

அன்பாய் நீவினேன்

நேசிக்கிறேன் என்று மெலிதாய்ச் சொன்னேன்

முழுதாய் எனை நம்பின

தம் ரகசியம் பகர்ந்தன

சொற்களும் தந்தன

ராகமும் இசையும் தாளமும் கூடக் கொடுத்தன

எனக்கு மட்டும் அல்ல ;

எல்லோர்க்கும் பாகுபாடின்றித் தருவன

அண்டிப் பாருங்கள் ஒன்றிச் சேருங்கள்

மனவளம் ஏற்றாப்போல்

ஒருவற்குக் கவிதையாய் ஒருவர்க்கு ஓவியமாய்

ஒருவர்க்குச் சிற்பமாய் என

அள்ளி வழங்கும் பாரீர் என்றவன்

மறு காட்சியுள் வீழ்ந்தான் .

----சந்திர கலாதர்

05.11.2012 / திங்கள் / ஐப்பசி 20

இரவு 9 மணி

--
S.CHANDRA KALAADHAR