ஐம்புலன்கள் ஐம்பூதமுடன்

அனுதினமும் ஆசையோடு

 

 

பேசும் ஒரு ஊமை மொழி

 

 

எனக்குள் அது ஒரு சுக ராகம்

 

 

எழுதுகையில் புரண்டுவரும் ஜீவ நதி

 

 

என் மொழியும் அதன் மொழியும்

 

 

சங்கமிக்கும் வான்வெளி புனிதத்தலம்

 

 

பார்த்தவுடன் புன்னகைக்கும்

 

 

மெதுமெதுவாய் இதழ் மலர்த்தும்

 

 

இதய மொழிகளையே

 

 

மௌனமாய் அனுப்பி வைக்கும்

 

 

உணர்வுகளைத் தட்டி எழுப்பும்

 

 

சொற்களை அன்பாய் ஊட்டிவிடும்

 

 

அள்ள அள்ளக் குறையாத

 

 

கற்பனைகள் கோடி தரும்

 

 

காற்றாய் ஓடி வரும்

 

 

கன்னத்தில் முத்தமிடும்

 

 

கட்டிப் பிடித்து காதோரம் கிசுகிசுக்கும்

 

 

காத்திருக்கும் ஓரமாய்

 

 

வெண் மேகங்களாய்

 

 

பொதி பொதியாய்

 

 

வண்ணங்கள் பூசிக்கொண்டு

 

 

மங்கலமாய் மனம் கேட்கும்

 

 

பறவைகளைப் பறக்கவிட்டு

 

 

ஆனந்தச் சாரலிடும்

 

 

இரவெல்லாம் எனை காணாது

 

 

காத்திருந்த கண்ணீரை

 

 

பச்சிலை மேல் பொறித்து வைக்கும்

 

 

தன சோகத்தைக் காலை நிலவின்
 

 

முகத்தில் பூசிச் செல்லும் ..

 

 

இயற்கையை எனக்கெனவே

 

 

படைத்தானைப் பணிகின்றேன் !

 

 

 

 

 

 

---சந்திர கலாதர்

 

 

16.11.2012 /வெள்ளி /கார்த்திகை 1

 

 

நண்பகல்

 

 

-

 

S.CHANDRA KALAADHAR